ประวัติ วัดป่าธรรมธารา จ.กำแพงเพชร หมู่ ๔ บ้านเขาน้ำอุ่น ต.หินดาต อ.ปางศิลาทอง จ.กำแพงเพชร

    วัดป่าธรรมธารา (เขาน้ำอุ่น)  ตั้งอยู่หมู่ที่ ๔  บ้านเขาน้ำอุ่น  ต.หินดาต  อ.ปางศิลาทอง  จ.กำแพงเพชร ก่อตั้งเมื่อ   พ.ศ.๒๕๒๗  โดยชาวบ้านเขาน้ำอุ่น  ได้แก่  พ่อใหญ่แท่น  และนายคำพลอย  ร่วมกันถวายที่ดินคนละ  ๖  ไร่  นางน้อย  ถวายที่ดิน  ๑  ไร่       รวมถวายที่ดินทั้งหมด  ๑๓ ไร่  

แด่ท่านหลวงพ่อสมชาย  ฐิตวิริโย วัดเขาสุกิม  จ.จันทบุรี  หมู่บ้านเขาน้ำอุ่นนี้มีครัวเรือนประมาณ  ๒๕๘  ครัวเรือน  ประชากรจำนวน  ๑,๒๗๖ คน    

   สภาพและตำแหน่งที่ตั้ง

                วัดป่าธรรมธารา  ตั้งอยู่บริเวณเทือกเขาน้ำอุ่น  ห่างจากโรงพยาบาลปางศิลาทองประมาณ  500  เมตร  อยู่ห่างจากโครงการบ้านเล็กในป่าใหญ่ 2 กิโลเมตรและอยู่ห่างจากตัวอำเภอปางศิลาทองประมาณ  7 กิโลเมตร   อยู่ติดถนนสาย  คลองลาน – ลาดยาว  วัดตั้งอยู่ในบริเวณเทือกเขาน้ำอุ่น   ในอดีตเคยเป็นเทือกเขาที่มีความอุดมสมบูรณ์แห่งหนึ่ง  แต่เนื่องจากได้ถูกชาวบ้านและนายทุนบุกรุกแผ้วถาง  จนกลายสภาพเป็นภูเขาหัวโล้นโล่งเตียนและเกิดไฟไหม้ป่าขึ้นทุกปี  จนกระทั่งบริเวณเทือกเขาได้รับการฟื้นฟูอีกครั้งหนึ่งจากโครงการอันเนื่องมาจากพระราชดำริของสมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถชื่อว่า " โครงการบ้านเล็กในป่าใหญ่ "  และจากการช่วยกันอนุรักษ์และฟื้นฟูสภาพพื้นที่ป่า  ซึ่งนำโดยท่านพระครูธรรมธรวิชัย   อภิฐาโน  ภายหลังจากที่ท่านได้เดินทางมาดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดป่าธรรมธารา

                จนในปัจจุบันสภาพป่าที่เคยเสื่อมโทรมค่อยๆ  กลับมามีความอุดมสมบูรณ์อีกครั้ง   และท่านพระครูธรรมธรวิชัย   อภิฐาโน  ได้เป็นผู้ชักนำให้ชาวบ้านได้ตระหนักถึงความสำคัญของสิ่งแวดล้อม  โดยการร่วมกับชาวบ้านและหน่วยงานราชการได้ช่วยกันอนุรักษ์ และปลูกป่าซ่อมแซมในวาระสำคัญ ๆ   ต่าง ๆ

ที่มาของบ่อน้ำอุ่น              

ในอดีตจากคำบอกเล่าของชาวบ้านในยุคแรก ๆ ที่ได้มีการย้ายถิ่นฐานมาอยู่บริเวณนี้เล่าว่า  “ เดิมบริเวณแห่งนี้เป็นป่ารกทึบ  และได้มีชาวบ้านเข้าไปหาของป่าและทำไร่ในบริเวณนั้นแล้วพบแหล่งน้ำธรรมชาติซึ่งมีขนาดความกว้างเท่ากับรอยเท้าช้าง  2  รอย อยู่บริเวณใกล้เคียงกัน  บ่อที่ 1  คือ บ่อน้ำเย็น  บ่อที่ 2 คือ บ่อน้ำร้อน

ซึ่งชาวบ้านได้ทดลองนำไข่ไปต้มในบ่อน้ำร้อนพบว่าไข่สุก  ขณะนั้นชาวบ้านเชื่อกันว่า เป็นบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์

ใช้รักษาโรคได้  นอกจากนี้ ชาวบ้านยังเล่าอีกว่าได้พบแสงประหลาดไม่ทราบว่ามาจากที่ใด  แต่มักจะปรากฎอยู่บริเวณบ่อน้ำนั้น จนกล่าวขานกันว่า “บริเวณนี้มีเหล็กไหล”  จนกระทั่งมีชาวบ้านกลุ่มหนึ่งพากันมาค้นหาเหล็กไหล  แต่ไม่สามารถค้นหาได้  ต่อมามีพระภิกษุซึ่งนับว่าเป็นเจ้าอาวาสรูปแรกของวัดพร้อมด้วยชาวบ้านมีความคิดว่าจะขยายบ่อน้ำเพื่อบูรณะและใช้ประโยชน์จากบ่อน้ำร้อน แต่มีเหตุการณ์ประหลาดจนในที่สุดก็ไม่สามารถขุดขยายได้จึงล้มเลิกโครงการนี้ไปจากเหตุการณ์นี้ทำให้บ่อน้ำร้อนและบ่อน้ำเย็นรวมเป็นบ่อเดียวกันซึ่งต่อมาชาวบ้านเรียกว่า “บ่อน้ำอุ่น”

                ชาวบ้านยุคแรกที่เข้ามาใช้ประโยชน์ในบริเวณบ่อน้ำอุ่น  ได้แก่ พ่อใหญ่แท่น  เยาว์ไธสงค์  (ผู้ให้ข้อมูล)  , พ่อใหญ่ส่ง   ม่วงเรือง, พ่อใหญ่ทุย   พรหมแสง , พ่อใหญ่เหนาะ  สวนมีสาร  และนายพลอย  อ่อนสม  ซึ่งเป็นเจ้าของที่ดินใกล้บ่อน้ำอุ่น                                                                                                 

ในปัจจุบัน ได้มีชาวบ้านใช้ประโยชน์จากบ่อน้ำอุ่น โดยต่อท่อ พีวีซี ไปใช้ในการอุปโภคบริโภคหลายร้อยหลังคาเรือน คาดไม่ถึงว่าน้ำจากบ่อเล็ก ๆ ในเทือกเขาน้ำอุ่นแห่งนี้ จะสามารถหล่อเลี้ยงชาวบ้านเขาน้ำอุ่นได้เกือบทั้งหมู่บ้าน

               

        แหล่งน้ำสำคัญ   :   ภายในบริเวณวัดป่าธรรมธาราแห่งนี้ ประกอบด้วยแหล่งน้ำที่มีความสำคัญอยู่  2  แห่ง  ได้แก่  บ่อน้ำอุ่น   และบ่อน้ำเย็น 

               1. บ่อน้ำอุ่น   เป็นแหล่งน้ำตามธรรมชาติที่มีน้ำซึมมาจากใต้ดินไหลตลอดทั้งปีน็น้hhhhhhhhhhซึ่งมีความสำคัญเปรียบเสมือนเส้นเลือดใหญ่ของชาวบ้านหมู่บ้านเขาน้ำอุ่นก็ว่าได้  ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน  เพราะชาวบ้านได้ใช้น้ำในบ่อนี้ในการอุปโภค บริโภค

                2. บ่อน้ำเย็น    เป็นแหล่งน้ำธรรมชาติที่มีน้ำซึมมาจากใต้ดินไหลออกตลอดทั้งปี ซึ่งปัจจุบันทางวัดได้นำมาใช้สำหรับอุปโภค บริโภค ภายในวัดเท่านั้น  เดิมทีเป็นบ่อน้ำเล็ก ๆ   พบภายหลังบ่อน้ำอุ่น  ต่อมาได้มีการขุดลอกขยายเพื่อใช้ประโยชน์ได้มากขึ้น

                เป็นที่น่าสังเกตว่าบ่อน้ำทั้ง 2  ตั้งอยู่ขนาบข้างของวัด

  ต่อมาท่านพระครูธรรมธรวิชัย   อภิฐาโน ได้เล็งเห็นประโยชน์จากบ่อน้ำเย็น จึงมีโครงการขุดลอกสระน้ำเพิ่มเติมภายในบริเวณวัดจำนวน  7  สระ  เพื่อให้ประชาชนได้นำไปใช้ทำการเกษตรต่าง ๆ ในช่วงที่ขาดแคลนน้ำ พร้อมทั้งได้ขุดสระใหญ่ไว้ให้ญาติโยมสำหรับปล่อยปลา  หรือ พาลูกหลานมาเลี้ยงปลาในเวลาว่าง